Ada gula ada semut of voorheen Ada goela ada semoet is een Indonesich spreekwoord, dat letterlijk betekent: , als er suiker is, dan zijn er mieren.
Ruim 3 jaar is Jack Rop uitzonden geweest naar voormalig Nederlands-Indië ,hj maakte deel uit van de 6e Hulp Verbandplaats Afdeling Sumatra,over deze indringende periode in zijn leven stelde hij samen met zijn kameraden Ype van der Laan en Jan Schilthuizen een boek samen met verhalen en foto's genaamd Ada Goela Ada Semoet
In het boek staan verhalen van direct betrokkenden over hun ervaringen en avonturen vlak voor tijdens en na de uitzending
Jack Rop Vertrok op 7 july 1947 naar Nederlands-Indië om pas op 19 juni 1950 terug te keren, hij kwam drie maanden later terug dan zijn kameraden ,over het Hoe en Waarom laat ik Jack Rop of Koos zoals hij in dienst werd genoemd zelf aan het woord
het was een van de laaste dagen van ons verblijf in indonesie,toen ik een oproep kreeg om mij nogmaals te laten doorlichten,nadat dit kort daarvoor oook al was gebeurd. Mijn eerste gedachte was dat er bij het 'doodstil blijven staan of het 'adem inhouden' iets verkeerd was gegaan.
Totdat ik op de dag voor ons vertrek , 's middags om vijf uur, bij onze commandant, majoor te Strake, moest komen. Hij deelde mij mee, dat hij bericht had ontvangen van de medische dienst van het legerhospitaal, dat ik een nader onderzoek moest ondergaan,en daardoor niet kon vertrekken. Dit betekende dat ik de volgende dag niet mee kon op de boot.
Het duurde even voordat het tot me doordrong wat er aan de hand was. Niet meegaan ? .Daar had ik helemaal niet bij stilgestaan. ik herinner het mij, alsof het gisteren gebeurde en hoe Majoor te Strake naar mij keek. Het huilen stond me nader dan het lachen.Ik was dan ook duidelijk aangeslagen. Ik was eigenlijk ook maar half overtuigd. Majoor te Strake deelde mij nog mee hoe het verder moest en dat ik daarbij grotendeels alleen moest handelen
Hoewel niet te vergelijken was het die dag al mijn tweede nare ervaring. Met de hand op mijn broekzak hadden zakkenrollers in de tram in Batavia toch kans gezien mijn laatste restje geld te jatten. Dat was onder deze omstandigheden een regelrechte ramp. De mensen in mijn directe omgeving vertelde ik wat mij die dag was overkomen.Van Willem Eelink kreeg ik nog 5 rupia die hij had overgehouden.
De dag daarop vertrok ik al vroeg naar een kazerne aan de Berenlaan in Batavia. Daar werd ik weer ingeschreven in het militaire apparaat.Mijn voedingspapieren en alles wat daar mee samenhing,waren door mijn eigen onderdeel al zodanig ingepakt, dat ze niet meer op te diepen waren.
De maaltijdkaart van de 'General Muir', die al verstrekt was, heb ik als een blanco curiositeit kunnen behouden en bewaren.
Ik heb de moed op kunnen brengen de middag van het vertrek naar Tangjong Priok te liften om dar vrienden uit te wuiven en met de 'General Muir' te zien vertrekken.Een van de volgende dagen ben ik opgenomen in het legerhospitaal te Batavia. Een Voordeel was dat ik in mijn Indië-tijd door alle detacheringen gewend was geraakt aan het snel nieuwe omgevingen wennen en nieuwe vrienden te maken. Maar er waren ook nog enige oude bekenden, Gerrit Stoker moest in Batavia achterblijven om te wachten op zijn toekomstige vrouw, die hij in de Bataklanden had leren kennen. Ook doktor de Lange, mijn baas in Sibolga, was nog in Batavia. Daar hij later in dienst was gekomen had hij zijn diensttijd er nog niet op zitten. Zowel Gerrit Stoker, die ook met mij bij het afscheid van de 'General Muir' was, als doktor de Lange mij regelmatig in het ziekenhuis, wat ik heel erg op prijs stelde.
Na een week van onderzoekingen werd mijn hoop op een vergissing de bodem ingeslagen . De longarts deelde mij, dat ik gedurende een onbepaalde tijd zou moeten 'kuren'. het wachten was nu op een hospitaalschip waarmee ik naar Nederland zou kunnen gaan. Voor de familie en verloofde in Nederland was het een hele teleurstelling toen ze het bericht kregen dat ik niet op de 'General Muir' zat en in Batavia was achtergebleven.Ze Dachten dat ik allang onderweg was naar huis.
Het ware lange en soms enerverende weken van wachten. Het was erg onrustig in Batavia. 's Nachts was er af en het geluid van vuurwapens te horen en we hadden het daar helemaal niet op staan.Er gebeurde in die tijd veel op Java, waar we absoluut geen zicht op hadden.
Het afscheid van de tropen kwam voor mij op 27 mei 1950 met de inscheping op de 'Groote Beer'. Ondanks alles een afscheid dat moeilijker viel dan je voor jezelf en de omgeving wilde weten.
Ik kwam op de 'Groote Beer' in een hut te liggen met enige lotgenoten. Mijn bovenbuurman bleek tot mijn stomme verbazing afkomstig uit mijn eigen woonplaats Usquert (groningen). Samen hebben we ook nog wel veel plezier gehad. Hij was visser van beroep en schepte er geweldig over op dat, als hij zeeziek werd, wij allang gevloerd waren.
In de indische Oceaan overviel ons midden in de nacht een geweldige storm. Alles wat los zat viel aan diggelen. Hele korven aardewerk kwamen de scheepstrap af rollen,. En de eerste die ziek werd was mijn bovenbuurman.
Op 19 juni 1950 arriveerden wij in Rotterdam. Met nog 13 patienten werd ik naar het militair hospitaal te Assen vervoerd dat toen als sanatorium was ingericht.Na een klein jaar kuren werd ik genezen verklaard. Op 2 oktober 1951 ontving ik het bericht dat ik per 1 januari 1952 wegens gebreken uit de militaire dienst was ontslagen.Dat was het trieste einde van mijn militaire loopbaan
Koos Rop
foto's op deze pagina zijn ter beschikking gesteld door Robin de Vroome uit Assen.
Nederlands Indie is een film gemaakt door Willy Mullens over Nederlands Indie in de jaren 20, de film gaat over de rijke cultuur, de verschillen en vele indonesiche gebruiken van zowel Hindoestanen als moslims. Willy Mullens is een film pionier uit de begin van de 20ste eeuw, hij begon zijn Carrière als menselijke Kanonskogel, helaas werd hij ontslagen door het circus omdat hij was neergeslagen door een kangoeroe. hij ging geld verdienen met een rondreizende bioscoop.Hij geraakte in Nederlands Indie waar hij deze film maakte. Deze Film bestaat uit drie delen,de volgende delen kunt U zien op de volgende Pagina's
Nederlands Indie is een film gemaakt door Willy Mullens over Nederlands Indie in de jaren 20, de film gaat over de rijke cultuur, de verschillen en vele indonesiche gebruiken van zowel Hindoestanen als moslims. Deze film brengt ons naar de Dessa waar we getuige zijn van het dagelijks leven op het platteland met rijstvelden, we mogen een islamitische begravenis meemaken, gaan meedoen aan een prauwparade, en zien het stierenrennen op Madoera Indonesie.We genieten van prachtige uitzichten over de Dessa'en rijstvelden, enkomen alles te weten over de tabaksteels Deze Film bestaat uit drie delen,de volgende delen kunt U zien op de volgende Pagina's
Oude ansichten, Stadskanaal zoals het vroeger was is een serie van reproducties van oude ansichten die Jack Rop in de loop van de tijd bijeen heeft gebracht. De gemeente Stadskanaal is nog een relatief jonge gemeente opgericht in 1969 vanaf 1 januari en is een samenvoeging van een deel van de gemeente Gildervank, en een deel van de gemeente Groningen, de grens tussen de twee gemeentes was de gele klap , een klapbrug in het midden van stadskanaal, die zijn naam dankt aan zijn kleur namelijk geel. De meeste oude ansichten zijn uit de periode van voor de samenvoeging van de twee gemeentes Veel plekken in Stadskanaal komen in dit overzicht terug ,met name de hoofdstraat Stadskanaal,de Gereformeere kerk in Stadskanaal met en zonder pastorie. Gasselte boerveenstermond en natuurlijk ook een dia van Scholten's Aardappelmeelfabriek. Er zijn verder ook dia's van de doopsgezinde kerk te Stadskanaal
Indien U commentaar wilt toevoegen aan de foto's ,kunt U er op klikken ,en is er gelegenheid om commentaar toe te voegen,wilt U daar vooral gebruik van maken want het is soms niet duidelijk waar de ansichten zijn gefotografeerd. Overigens is deze oude ansicht plek mij bekend want hier ben ik naar school gegaan. Dit is gebouw is recentelijk tegen de vlakte gegaan en was ooit de oude M.U.L.O. en de later Christelijke Mavo
Deze film over het Noorderdierenpark Emmen is een compilatie van Foto's gemaakt door Jack Rop fotograaf uit Stadskanaal inmiddels is het Noorderdierenpark Emmen verhuisd naar een andere lokatie, en is de naam veranderd naar het Wildlive Adventure Park
Azië Stadkanaal is het bekendste Chinees-Indisch Restaurant in Stadskanaal het is een sfeervol Restaurant met een goede bediening, er is een buffet met een ruim en gevarieerd aanbod van gerechten en producten. Proef in een Aziatische ambiance de sfeer vna china en haar exotische gerechten, vooral nummer 39 met rijst is een culinaire verrassing waar de uit Azië afkomstige engelen over je tong fietsen. En dat allemaal voor zeer redelijke prijzen
Open: Chinees-Indisch Restaurant Azie is dagelijks geopend behalve op woensdag wanneer het gesloten is.
telefoon: +31(0)599-612192
View menu kaart opvragen.
Indien U uitgegeten bent check dan eens de website Azië bekijk de foto's van het werelddeel Azië en proef de sfeer van Uw volgende vakantie
De link met tussen azie en Jack Rop is zijn verblijf in het voormalig nederlands indie nu de republiek indonesie, meer hierover vindt U in het artikel Ada goela ada semoet, een stukje over zijn zijn belevenissen in indie uit het gelijknamig boek. De foto die hier wordt getoond maakt deel uit van de collectie Oude ansichten van Stadskanaal die hier wordt getoond
Stadskanaal azie Jack Rop of Jacobus geboren 26-02-1926 in Usquert begon zijn carriere als fotograaf vlak na de oorlog in 1946, hij leende een camera van een vriend uit Oldenzijl en begon te fotograferen. Tijdens zijn verblijf in nederlands indie maakte hij veel foto's ,deze staan voor alsnog niet op deze site,na zijn terug keer uit indie trouwde hij met Antje Doornbos en ging wonen in Doodstil een deelgehucht van Zandeweer,in 1959 verhuisde hij naar Stadskanaal waar hij de rest van zijn leven zou blijven wonen. in 1960 blies hij in Stadskanaal samen met Sietse Koers de foto en filmclub de cycloop nieuw leven in,en maakte sindsdien ontelbare foto's in en rondom Stadskanaal,hij werkte als vrijwilliger voor het streekhistorisch museum in stadskanaal ,en werkte mee aan een foto documentaire over de glas industrie in Nieuw-Buinen ,veel van deze Foto's staan inmiddels op deze site. hij overleed op 5 januari 2009 in een verzorging tehuis in winschoten.Jack Rop werd door de bond van Nederlandse fotografen meerdere keren verkozen tot Beste fotograaf,en won op het international dans festival Sivo de prijs voor Beste foto
Er bestaat ook een engelstalige site met dezelfde info
Twee eeuwen Stadskanaal, Onstwedde rond `t Loug en `t would, Hoe wij het rooiden van Avebe, Ada goelag ada semoet.
Naast foto's van de fotograaf Jack Rop zijn er ook reproductie's van de glasfabrieken uit Nieuw Bbuinen,en een uitgebreide collectie van Oude ansichten uit stadskanaal te zien op de ze site
De youtube film Bouw Autorama Stadskanaal is gemaakt van de foto's die fotograaf Jack Rop tijdens de bouw in 1990 maakte, inmiddels is autorama verdwenen, en is de naam gewijzigd naar kanaalpassage, hier zitten de winkels die in het hart van het centrum van Stadskanaal. opvallende winkels in de kanaalpassage is de Action, een winkel in het centrum van stadskanaal, die mensen als een magneet uit de wijde omgeving trekt.
Als we over het leven van Jack Rop hebben kunnen we niet voorbij gaan aan de oorlog in Nederlands Indië. We gaan hier geen discussie beginnen over het nut van deze oorlog. Feit is wel dat deze oorlog in de marge van de wereld geschiedenis op degene die hem hebben gevochten een onuitwisbare indruk hebben gemaakt. aan de Nederlandse kant vielen ongeveer 5000 doden, niet alleen in gevechts acties maar ook door vele ongelukken. Aan indonesiche kant is de schatting 120.000 ten met 150.000 inclusief de burgers bevolking die zwaar heeft moeten lijden tijdens deze oorlog
Met de term 'politionele acties' is een eufamisme voor een tweetal offensieve operaties van de Nederlandse strijdkrachten tijdens de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog. Deze operaties vonden plaats op de eilanden Java en Sumatra in de periode 21 juli tot 5 augustus 1947 (Operatie Product) en 19 december 1948 tot 5 januari 1949 (Operatie Kraai). De politionele acties worden meer recent ook wel aangeduid als de 'Nederlands-Indonesische Oorlogen. In Indonesië staan de twee politionele acties bekend als Agresi Militer Belanda ('Nederlandse Militaire Agressies').
S·T·A·R (Stichting Stadskanaal Rail, beter bekend als Museumspoorlijn S·T·A·R ) werd in 1992 opgericht met als doel de spoorlijn te behouden als industrieel monument van de Veenkoloniën. En met succes, want in 1994 werd in Zuid-Duitsland materieel worden overgenomen van een museumspoorlijn die haar activiteiten moest staken. Met veel publiciteit kon zodoende in het voorjaar van 1994 voor het eerst worden gereden met eigen materieel. De stoomlocs waren nog niet gearriveerd, dus werd er een beroep gedaan op stoomloc 4 van de Museum Buurt Spoorweg uit Haaksbergen.
Later in datzelfde jaar werden de eerste ritten gereden met stoomlocomotief "Emma" Naast de "Emma" was ook een andere stoomloc vanuit Zuid-Duitsland naar Stadskanaal gekomen; dit was de "Anna", helaas niet in dienstvaardige staat. Loc Emma en Anna te Stadskanaal, september 2001. Sedert die eerste ritten in 1994 is er veel gebeurd, in 1995 werd er voor het eerst gedurende een aantal rijdagen volgens een vaste dienstregeling gereden. Ook bracht de "Emma" voor het eerst een bezoekje aan de stad Groningen. In eigen beheer werd stoomlocomotief "Anna" volledig rijvaardig gemaakt; zij zou in 1997 de plaats van de "Emma" als belangrijkste locomotief gaan innemen.
Niet alleen op materieelgebied is er het nodige bereikt in de eerste jaren; de hele spoorlijn is weer berijdbaar gemaakt door een grote groep vrijwilligers. Tevens zijn er perrons aangelegd in Stadskanaal en Musselkanaal, en als 'tijdelijk' onderkomen voor de technische dienst en het materieel verrees er in Stadskanaal een romneyloods. Treinkaartjes konden gekocht worden in een houten noodgebouw. Vanaf 1997 begonnen zich enkele grote veranderingen binnen Museumspoorlijn S·T·A·R af te spelen; dankzij subsidies kon er in Stadskanaal een heuse werkplaats gerealiseerd worden, waarbij er ook in de wintermaanden comfortabel gewerkt kon worden. Niet alleen de 3-sporige werkplaats was een vooruitgang, ook de realisatie van een stationsgebouw in Stadskanaal was een belangrijke gebeurtenis in 1998. Een stationsgebouw wat de kenmerken vertoont van het oude NOLS-gebouw, welke tot eind jaren '70 op dezelfde plek te vinden was.
Om de continuïteit van Museumspoorlijn S·T·A·R ook in de toekomst te garanderen is in 2004 een ambitieus project van start gegaan. Dit project omvatte de restauratie en het terugbrengen in de oude staat van het baanvak en de kunstwerken, aanleg van het baanvak en de kunstwerken, aanleg van halteplaatsen op historische plaatsen, de verwerving van station Veendam, de bouw van een nieuwe rijtuigenloods met museum, een kolenbunker, een watertoren en seinhuis, alsmede aanschaf van nieuw en revisie/restauratie van rijdend materieel. Het project werd medegefinancierd door de Europese Gemeenschap, Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling en het Samenwerkingsverband Noord-Nederland, EZ/KOMPAS. Sinds het begin in 1992 is Museumspoorlijn S·T·A·R gegroeid naar een grote organisatie met ongeveer 150 vrijwillige medewerkers, vele diesel- en stoomlocomotieven en enkele tientallen wagens en rijtuigen
Stadskanaal begint zijn geschiedenis als de stad Groningen in 1765 het besluit nam om een kanaal te graven naar de ontginnings gebieden voor de turf, Stadskanaal betekent dus letterlijk kanaal van de Stad ,voor een Groninger is dit evident immers een groningse provinciaal gaat naar de stad toe ,en er is maar een stad en dat is Groningen.In 1815 kwam men tot de plek waar nu de watertoren staat ,zeg maar ook het einde van Stadskanaal ,daarna is men echter nog verder gaan graven naar Ter Apel waar men in 1856 het graven heeft voltooid.Langs het Stadskanaal kwam er bebouwing en zo ontstond een lintdorp vanaf de gemeente Veendam tot aan de gemeente Wildervank van ongeveer 16 kilometer,van heinde en ver kwamen arbeiders naar Stadskanaal om te werken in de turf ontginnning ,tot op de dag van vandaag is er nog een Zeeland streekje in Stadskanaal waar de arbeider uit zeeland samen in een soort ghetto woonden. Stadskanaal heeft hier zijn vele kerkgemeenschappen aan te danken
Na de turfwinnig kwam er industrie in Stadskanaal vooral gericht op het agrarisch gebied rondom Stadskanaal waaronder twee aardappelmeelfabrieken , de coöperatieve "De Twee Provinciën" en een fabriek van W.A. Scholten aan het Stadskanaal ten noorden van het Pekelderdiep. Deze laatste draaide voor het laatste een campagne in 1930-1931.Deze fabrieken konden gebruik maken van de infrastructuur zoals die reeds bestond ,niet alleen het kanaal zelf doch ook de zijtakken ,de zogenaamde monden in drente ,en parallel aan het kanaal het boerendiep,veel van deze waterwegen zijn helaas weer dichtgespoten in de jaren 60 en 70.
Na de tweede wereldoorlog groeide de gemeente snel door de komst van Philips ,aangezien Philips ook voorzieningen zoals een schouwburg en een bibliotheek meenam groeide de plaats uit tot een regionaal centrum en strekt het verzorgings gebied zich uit tot ver in drenthe en tot aan de duitse grens.
De plaats Stadskanaal heeft nu ongeveer 20.000 inwoners en de gemeente Stadskanaal ongeveer 32.000 ,het is door de de vele nieuwbouw projecten sinds de jaren 60 allang geen lintdorp meer. Het kanaal wordt nu voornamelijk gebruikt voor de plezier vaart er is een doorgaande route naar Duitsland,en het gebied ten oosten richting onstwedde is inmiddels ook door toeristen ontdekt
Het IVN is eem afkorting voor instituut voor natuur en milieueducatie,dit is een landelijke organisatie met een bloeiende afdeling in Stadskanaal ,die zich inzet voor een duurzame samenleving door mensen te betrekken bij natuur milieu en landschap
De afdeling Stadskanaal organiseert regelmatig bijeenkomsten in het clubhuis De Nieuwe Gaarde voor een ieder die dat wil.
De activiteiten van de afdeling Stadskanaal bestaan uit het geven van lezingen ,het organiseren van wandelingen en fietstochten in de natuur. Regelmatig worden cursussen gegeven die verband houden met natuur en milieu in de ruimste zin van het woord.
Jaarlijks worden ongeveer 3000 leerlingen van het basis onderwijs uit de hele regio begeleid,die meedoen aan het zogenaamde natuurpaden en struuntochten in de IVN-tuin en in het omliggende natuurgebied.
Ter vervanging en ter compensatie van een bestaande kruidentuin bood de gemeente Stadskanaal in 2006 de afdeling een stuk grond aan ter groote van 6200 vierkante meter.
Door inzet inzet van vrijwilligers is dit onontgonnen terrein omgetoverd tot een weelderige tuin met een zeer gevarieerde indeling en beplanting.
De tuin is publiekelijk toegankelijk van 15 maart tot 1 oktober van 10 tot 20 uur.Wandelingen voor groepen met begeleiding is mogelijk ,neem hiervoor contact op met dhr H. Russchen,+31 (0)599-614357.
Voor Algemene informatie of wilt U lid worden van het IVN Stadskanaal kunt U terecht bij dhr S. Ronda +31 (0)599-615295
De eerste Glasfabriek in Nieuw-Buinen werd gesticht door een duitse Marskramer gevestigd in Winschoten genaamd Johann Christian Anton Thöne en Jan Freseman Viëtor een Notaris en Wijnhandelaar uit dezelfde plaats Nieuw-buinen was een uitstekende vestingsplaats omdat er veel jenever in groningen werd geproduceerd en omdat de brandstof voor de ovens in de vorm van turf goedkoop en voorhanden was
Uit onvrede met betrekking tot de gang van zaken in de fabriek van Anton Thöne werd door ex-werknemers van deze fabriek in 1845 een tweede Glasfabriek geopend met behulp van vervener Meursing en stille vennoot mr. Gerrit Kniphorst
Beide Fabrieken waren in het midden van de 19de eeuw zeer succesvol ,de productie van flessen steeg gestaag door de vraag naar jenever en medicijnen ,het totaal aantal personeelsleden was in 1876 bijna 400 ,de sociale omstandigheden waren echter erbarmelijk
De eerste fabriek werd echter vlak voor de Tweede oorlog overgenomen door de Vereenigde Glasfabrieken te Schiedam en in 1938 gesloten omdat deze zelfde onderneming in datzelfde jaar de tweede glasfabriek uit Nieuw-Buinen ook overnam zodat de productie kon worden geconcentreerd in 1 fabriek.
Na de tweede wereldoorlog specialiseerde het zich in massaproductie van flessen en andere glazen verpakkingsmiddelen.De productie van glas liep terug toen in de jaren 50 en 60 andere verpakkingsmiddelen in zwang kwamen
De laatste glasfabriek in Nieuw-Buinen werd in 1967 gesloten ,vervangende werkgelegenheid in de regio was door de komst van philips inmiddels aanwezig
Omdat Nieuwbuinen in de directe omgeving van Stadskanaal ligt heeft fotograaf Jack Rop in opdracht veel replica's gemaakt van oude foto's en ook veel tentoongesteld glaswerk gefotografeerd ,veel van deze foto's zijn terug te vinden op deze site.
De sneeuwstorm van 14 februari 1979 is een van de zwaarste sneeuwstormrn uit de history van Stadskanaal,doordat de Plaats wordt omringd door op Bouwland ,had de wind vrij spel om enorme sneeuwduinen te maken ,van soms wel 6 meter hoog.Vooral langs het Boerendiep stadskanaal was de weg volledig geblokkeerd. De weg tussen Uithuizermeden & Pieterzijl was compleet afgesloten. De sneeuwduinen kwamen in Stadskanaal & omgeving tot aan de Dakgoten Complete dorpen als bijvoorbeeld Uithuizermeeden en Pieterzijl werden voor meerdere dagen van de buitenwereld afgesneden. De aanhoudende stormachtige wind zorgde voor zware driftsneeuw die met vlagen van 100 km/uur ongeveer 90 uur achtereen over grote afstanden werd meegevoerd. De sneeuwduinen die daardoor ontstonden bereikten hoogtes van 3 tot 6 meter. Bussen en treinen reden niet meer. Ziekenhuizen werden onbereikbaar. Er werd gehamsterd en de primaire levens behoeften brood ,melk en bier raakten uitverkocht. Het openbare leven kwam enkele dagen nagenoeg tot stilstand. Ook boeren hadden grote problemen. De afvoer van melk stagneerde evenals de aanvoer van veevoeder. Dikke gordijnen van stuif-sneeuw jagen vanaf het omringende land.
De foto's op deze site van fotograaf Jack Rop zijn voornamelijk genomen na de grote storm, op de hoek lariksweg ,esdoornstraat 38 te Stadskanaal , vlak voor ons ouderlijk Huis is iedereen bezig sneeuw te ruimen, na de Sneeuwstorm van 14 februari 1979 in Stadskanaal.
Stadskanaal & Omgeving is een eerbetoon aan wijlen Jack Rop een Fotograaf uit Stadskanaal die vanaf de jaren 60 in Stadskanaal woonde en hier ook fotografeerde ,een deel van zijn euvre wordt op de site tentoongesteld.De foto's zijn voornamelijk om en rondom Stadskanaal genomen,het begrip rondom is breed getrokken want er worden ook foto's tentoongesteld van de Hortus Haren helemaal in Harenen het Noorder Dierenpark in Emmen
De site is overzichtelijk gemaakt door de foto's per rubriek tentoon te stellen, tevens zijn er rubrieken met informatie.
Links bovenaan beginnen we met Stadskanaal & Omgeving ,hier kunt U foto's vinden over de bouw van Autorama & de bouw van de hemenflat in Stadskanaal, er is een zeer uitgebreide fotorapportage over de glasfabrieken in Nieuw-Buinen, er zijn wat foto's uit de Winter van 1979, er is een hele leuke serie bioscoop reclame, uiteraard zijn er ook repro's van oude ansichten in de rubriek groeten uit Stadskanaal. Kijk ook eens naar de Art Gallery Jack Rop en bedenk wel dat er bij het maken van deze er foto's geen computer aan te pas is gekomen. Verder zijn er nog wat foto's van het vliegveld Stadskanaal. En bijna vergeten de serie herfst in Stadskanaal.
Jack Rop was een natuur liefhebber en daarom is er een aparte rubriek Natuur in Stadskanaal die op de site in het midden kunt vinden , hier zijn veel foto's van planten en dieren uit de omgeving Stadskanaal opgenomen , kijk een naar de prachtige foto's van paddenstoelen, of naar de collectie spinnen foto's.Ook is er een hele serie gewijd aan foto's gemaakt in het Noorder dierenpark Emmen
Naast de foto rubrieken over stadskanaalis er nog een hoofdstuk artikelen waar U over diverse onderwerpen zoals het Noorder Dierenpark Emmen , of de glasfabrieken in Nieuw-buinen informatie kunt vinden
Hoe werkt de site Stadskanaal en omgeving ,U kunt dit bericht wegklikken via het x in de rechter bovenhoek, verder kunt U op de foto klikken ,U komt dan op een gedeelt van de site waar U de foto kunt laten uitvergroten door er met de muis cursor overheen te gaan, een klik en de foto gaat weer naar zijn oude groote,tevens kunt U hier per foto een bericht achterlaten
Voorlopig is er op de site Stadskanaal & omgeving ook een foto caurosel beschikbaar ,deze laat U de foto's in een caurosel zien.De foto caurosel is rechtboven in het blauwe gedeelte te vinden. gesponserd door Chinees-Indisch Restaurant Azië stadskanaal
Van Enkele onderwerpen zijn inmmidels filmpje verschenen op op Youtube tot op heden Stadskanaal door de lens van Jack Rop
Verder is er een nieuwe website gemaakt waar U ook de oude ansichten van Stadskanaal in een makkelijke slider kunt bekijken, in de toekomst zullen we deze app meer inzetten voor het publiceren van foto's nog makkelijker te maken
Deze website maakt gebruik van Cookies deze zijn nodig om de site werkende te houden, met het bekijken van deze site gaat U hiermee akkoord
Noorder dierenpark emmen heet tegenwoordig Dierenpark Emmen. Emmen ligt in Drenthe ten Zuiden van Stadskanaal en is vooral beroemd om zijn tentoonstellingen van kuddes op grote savanne's,en tevens bekend om zijn financiële problemen, en misschien wel daarmee samenhangend zijn problemen in de olifanten kudde,en uiteraard de apen die niet meer van de rotsen wilden , wellicht hadden ze een stiekum een kijkje in de boeken genomen en voelden ze de bui al hangen.
In de oorlog bood het Park naast de vaste bewoners ook plaats aan vele onderduikers ,waaronder ook Joodse Nederlanders
Wereld beroemd in Nederland werd het Noorder dierenpark door het t.v. programma Voor de vuist weg (1963-1979 , een soort Nederlands Tonight show waarin mevrouw Aleid Rensen-Oosting directeur van het Noorder Dierenpark regelmatig optrad met een Dier van het Park
In 2007 werden plannen bekendgemaakt dat het dierenpark het centrum van Emmen gaat verlaten om zich in zijn geheel te gaan vestigen op de Es, die een oppervlakte van 40 hectare kreeg; bijna drie maal zo groot als het huidige park. Samen met een nog te bouwen theater moet dit nieuwe dierenpark een nieuw attractiepark gaan vormen.[2] Eind 2007 werd bekendgemaakt dat de verhuizing uiterlijk in 2014 voltooid moest zijn. Het was de bedoeling dat in de toekomst hier ook nieuwe diersoorten zullen komen, (bijvoorbeeld orang-oetangs, pantserneushoorns, ijsberen en zeekoeien, en ook de leeuwen weer te doen terugkeren. Begin 2011 werd echter besloten de leeuwen te vestigen op de oude locatie, op de plek van de vroegere Hof van Eden en wel voor de zomer van 2011.
In december 2008 ging de gemeenteraad van Emmen akkoord met de herontwikkeling van het centrumgebied van Emmen. Het megaproject werd inclusief verplaatsing en herontwikkeling van het centrum geraamd op minimaal 489 miljoen euro, waarvan 190 miljoen voor het nieuwe park (waarvan 65 miljoen wordt betaald door de gemeente Emmen, die de oude grond opkoopt). In mei 2010 stelde de minister van VROM, Huizinga, 8,5 miljoen euro beschikbaar voor de verplaatsing van het Dierenpark.[6] In december 2010 becijferde adviesbureau Twijnstra Gudde dat de nieuwe uitbreiding te veel geld gaat kosten en de plannen daarvoor moeten worden bijgesteld. Het onderzoeksjournalistiek radioprogramma Argos vat alles nog eens samen onder de uitspraak Grote stappen van een kleine gemeente, waarbij alle partijen aan het woord komen.
Fotograaf Jack Rop ging regelmatig vanuit Stadskanaal naar deze dierentuin in Emmen om de dieren voor eeuwig vast te leggen op de gevoelige plaat.Dit leverde een aantal Prachtige foto's op die U op deze site kunt bewonderen.Deze foto's zijn gemaakt tussen 1992 en 1993.
Na tachtig jaar sluit Dierenpark Emmen op 1 januari de poorten. De attractie verhuist het dorpshart uit. Aan de andere kant van de ringweg opent in maart Wildlands Adventure Zoo, met tweemaal zoveel ruimte. We willen niet langer „een postzegelverzameling van dieren zijn”, zegt ‘manager plant en dier’ Lisette de Ruigh, maar „een avonturenpark met dieren in de hoofdrol”. Geïnspireerd op Animal Kingdom Park, een Disneyattractie in Florida. Kosten, inclusief theater: 200 miljoen euro.
Het Julianapark in stadskanaal is de plek waar fotograaf Jack Rop veel van zijn Herfst foto's schoot,veel van deze foto's staan inmiddels op deze site.
Het Julianapark in Stadskanaal werd aangelegd in de dertiger jaren van de 20e-eeuw naar een plan van de tuin- en landschapsarchitect J. Vroom jr. Het park ligt in de, voor de Tweede Wereldoorlog door de Stadskanaalster gemeentearchitect J.Meinen ontworpen, Parkwijk,. een wijk met zowel sociale woningbouw als middenstandswoningen en herenhuizen. Het park werd aangelegd in het kader van de werkverschaffing[1] in 1935Het park is ontworpen in de zogenaamde Engelse landschapsstijl met slingerpaden en een grillig gevormde vijver. Aan de noordwestzijde van het park bevindt zich een door Meinen ontworpen oorlogsmonument. Aan de andere zijde van het park, de zuidwestzijde, bevindt zich een sculptuur Roodkapje en de wolf van de beeldhouwer Kees de Kruijff. Delen van de Parkwijk, zoals de Oranjestraat en 't Hofje, zijn erkend als rijksmonument. Ook het Julianapark in zijn geheel is erkend als een rijksmonument. De muziekkoepel, die zich in het park bevindt, is eveneens als zodanig erkend. De koepel is in 2011 door brand verwoest.
Op 14 juli 1961 werd de strook land waar nu vliegveld Stadskanaal ligt door het ministerie van Verkeer en Waterstaat aangewezen als luchtvaartterrein "Onstwedde". Philips legde hier voor haar vliegdienst een landingsbaan van 750 meter aan. De vliegstrook werd echter nauwelijks gebruikt en het luchtvaartterrein werd overgedragen aan de gemeente Stadskanaal.
Even leek het de goede kant op te gaan met het vliegveld toen Mastboom Vliegbedrijf met de Piper Super Cub en Piper Pawnee vanaf "Onstwedde" haar sproeivluchten uitvoerde, maar verder bleef het stil. In de loop der jaren kwamen er diverse plannen om iets met de vliegstrook te doen. Er werd gedacht aan het inrichten van een luchtvaart park door op en rond de vliegstrip uitgefaseerde passagiersvliegtuigen te plaatsen. Als extra attractie zou het mogelijk zijn om aan boord van de oude passagiersvliegtuigen te overnachten. Meer concreet was de interesse van een onderhoudsbedrijf uit Hoofddorp dat het vliegveld over wilde nemen.
In 1983 huurde de Vereniging van Ultralichte Vliegtuigen "Westerwolde" het vliegveld van de gemeente. Op 30 augustus 1983 werd het vliegveld weer in gebruik genomen met een Comco Sherpa I ultralight vliegtuig. Het eerste echte lesvliegtuig van de vereniging was de Sky-Walker. In 1993 werd het vliegveld eigendom van de stichting "Luchthaven Stadskanaal". Het vliegveld beschikt nu over zes hangars en een clubpaviljoen met toren. Het is de thuishaven van meer dan 80 Micro Light Aeroplanes.
Op 15 april en 22 april 2006 vonden er twee dodelijke crashes plaats. Op 15 april vloog op het vliegveldterrein een ultralicht vliegtuig tegen een hangar waarbij een vlieger omkwam en een tweede inzittende lichtgewond raakte. Op 22 april stortte een ultralicht vliegtuig na een botsing met de sleep van een reclamevliegtuig neer in een woonwijk van Stadskanaal, waarbij de enig inzittende vlieger om het leven kwam.Fotograaf Jack Rop heeft in opdracht een aantal foto's gemaakt op dit vliegveld ter ere van de opening van de nieuwe toren.
Op 22 juni 1626 kocht de Groninger botanicus-hovenier-apotheker Hendrick Munting (1583-1658) een lapje grond aan de Grote Rozenstraat in de stad Groningen en begon er een hortustuin. Deze ging op 29 januari 1691 over naar de Rijksuniversiteit Groningen. Begin 20e eeuw kampte de hortustuin met ruimtegebrek en ontstond de wens om een kassencomplex te creëren. De universiteit kocht daarop in 1917 't Huis de Wolf met het omringende landgoed aan. Daar werd vanaf 1929 een nieuwe hortus gecreëerd. Door geldgebrek kwam dit pas na de Tweede Wereldoorlog goed op gang. Nadat in 1966 een tropische kas (de grootste van Nederland) gereed kwam, verhuisden in 1967 ook alle planten uit de hortustuin naar de Hortus Haren. Vervolgens werden nog een rotstuin en een aantal waterpartijen aangelegd.
Van de chinese tuin in de Hortus Haren heeft fotograaf Jack Rop rond 1995 foto's gemaakt ,deze zijn op deze site terug te vinden.
In de hart van de Veenkoloniën ligt Veendam naast Stadskanaal een van de grotere plaatsen in de Veenkoloniën.Midden in Veendam staat het Veenkoloniaal Museum.Hier wordt het geweldige verhaal van de geschidenis van de Veenkoloniën verteld,vanaf de eerste turfschop in de grond ,tot de wereldwijde handel met o.a. de baltische landen en de welvaart die dat opleverde.Naast een indrukwekkende vaste collectie zijn er geregeld interresante expositie en/of spraakmakende evenementen
Het Subtropisch zwemparadijs Tropiqua Veendam biedt naast ontspannende wellness ook zommerse waterpret.In het sfeervolle complex kan iedereen zich naar hartelust uitleven op de lange glijbanen , stroomversnellingen, massagestralen, sauna's en stoombaden. Voor kleinere kinderen is er een apart bad met glijbaan en speelbeesten. Er worden voor jong en oud activiteiten georganiseerd.
Tijdens de zomermaanden kunt U kennis maken met de STAR museumspoorlijn. Een ritje in de stoomlocomotief voert over 26 kilometer, van Veendam naar Stadskanaal en terug. Dit is de langste museumspoorlijn van Nederland. De fiets mag mee op de trein, zodat U na de rit uitgerust verder kunt fietsen. De belevenis van dampende stoom ,trillende ijzer en aankomst op het hoofdstation Stadskanaal doet de industriële revolutie herleven.
Cultuurcentrum vanBeresteyn is het culturele bruisende hart van Veendam. Dit is een van de leukste theaters van Groningen!,U kunt er niet alleen terecht voor een theatervoorstelling,doch ook voor allerlei andere culturele evenementen. De theater zaal kenmerkt zich door de intieme sfeer en het goede zicht vanuit elke hoek van de tribune. Voorde theatergids en actuele informatie over de voorstellingen kunt U terecht bij de balie.